kennismaking
Het was bij een toevallige ontmoeting met vicaris-generaal Quaedvlieg, dat mij de vraag werd voorgelegd, of ik bereid was om in Vaals te overbruggen samen met pastoor Schuffelers en diaken Klinkenberg. Nu was ik al ingeroosterd in de federaties van Simpelveld en Voerendaal. Vandaar, dat ik moest wachten op instemming van pastoor Mom. Die gaf groen licht. Het vroeg wel enige aanpassingen in zijn parochies, maar het was te regelen. Ik werd uitgenodigd om bij deken Bronneberg met het federatiebestuur van Vaals kennis te maken en er werden afspraken gemaakt. Inmiddels ben ik vanaf 1 december als priester werkzaam in Vaals voor de gewone eucharistievieringen. Met veel vreugde. Maar misschien vraagt zich menigeen af: Wie is die priester, daar achter het altaar? Graag wil ik me even voorstellen?
levensloop
Ik ben Hub Schnackers, geboren in Bocholtz in 1946, als oudste van een tweeling. Terwijl mijn broer liever met de handen werkte, volgde ik de priesteropleiding. Dat was in die tijd eerst het kleinseminarie te Rolduc. Na het kleinseminarie studeerde ik aan de toenmalige Hogeschool voor Theologie en Pastoraat te Heerlen om vervolgens in het Beierse Regensburg een proefschrift te schrijven bij professor Joseph Ratzinger, de latere paus Benedictus XVI. Deze studie rondde ik af in februari 1976. Intussen was ik tot priester gewijd. Mijn eerste benoeming volgde aan het grootseminarie Rolduc, waar ik 8 jaar diverse theologische vakken doceerde aan de priesterstudenten. Naast mijn werk te Rolduc was ik kapelaan in de Heilust te Kerkrade-W. Volledig onverwacht werd ik begin 1984 gevraagd om pastoor te worden te Heer-Maastricht, toentertijd de grootste parochie van het bisdom. Dat was een sprong in het diepe. Maar het zijn voor mij de mooiste jaren geweest. Toch was Heer maar van korte duur. In 1987 volgde mijn benoeming tot deken van Kerkrade. Ik had vele argumenten om te weigeren, maar mijn principe is om niet zelf uit te stippelen waar ik moet werken maar daar te zijn waar O.L.Heer mij stuurt. In Heer was bouwpastoor Frans Wiertz uit de Heeg mijn buurman. Toen deze pastoor in 1993 tot bisschop van Roermond werd benoemd, duurde het maar korte tijd, of hij nodigde mij uit voor een gesprek met het verzoek zijn vicaris te worden. Ook nu zou ik hebben kunnen weigeren, omdat ik deze taak een maat te groot vond, maar het verzoek was dringend en dan is weigeren geen optie. Ook niet, toen in 1999 het verzoek kwam om vicaris-generaal te worden. Zodoende ben ik meer dan twintig jaar de naaste medewerker van bisschop Wiertz geweest, tot aan zijn emeritaat in december 2017. Ik wilde echter als vicaris geen vrijgestelde bestuurder zijn en koos daarom ervoor om mijn werk aan het bisdom vanuit de parochie Vlodrop ter hand te nemen. In december 2018 werd bisschop Harrie Smeets benoemd. Tot aan zijn wijding was ik diocesaan administrator, de interim-bestuurder van het bisdom.
gezondheid
In januari 2019 nam ik afscheid van het bisdom en wilde rustig in Vlodrop mijn pastoraat voortzetten tot aan mijn gouden priesterfeest. Nu had ik ook de kans om met vrienden in twee etappes fietsend de camino naar Compostella te ondernemen. In september fietste ik nog over de Pyreneeën en gelauwerd keerde ik huiswaarts. Maar medio oktober maakte ik een smak met de fiets en moest met de ambulance naar het ziekenhuis te Roermond. Er is weliswaar geen oorzakelijk verband aan te tonen, maar vanaf de val was ik niet meer fit. Medio december werd ik echt ziek en verbleef 14 dagen in het ziekenhuis. Met een tas vol medicatie werd ik naar huis gestuurd, maar ik herstelde niet. Daarom contact met het ziekenhuis van Maastricht. Daar werd een diagnose gesteld en aan mijn herstel gewerkt. Deze laatste ontwikkelingen brachten mij echter ertoe om aan emeritaat te gaan denken en om weer terug te keren naar mijn geboortegrond in Bocholtz, in de buurt van mijn zus. Door de medicatie heb ik helaas wat ongemakken opgelopen, maar ik voel me goed. Daarom heb ik ook ingestemd met het verzoek van vicaris Quaedvlieg om mijn diensten aan de parochie te Vaals aan te bieden. Dit doe ik met grote vreugde. Ik ben het kerkbestuur en de andere vrijwilligers heel dankbaar voor de wijze waarop ze me hebben begroet. Natuurlijk wens ik pastoor Pisters een voorspoedig herstel en hoop ik, dat hij snel weer het pastoraat kan oppakken, maar ik hoop, dat ik ook dan nog met de parochie Vaals verbonden kan blijven.
Dr. Hub Schnackers, emeritus.