Zou het ook mijn eigen kind mogen zijn?
Het leven kan soms spannend zijn. Doe ik alles goed? Zeker stelt men zich deze vragen, als men ergens vol van is. Een beetje gedreven, idealistisch. Je wilt een uitdaging en niet zomaar platgetreden paden gaan. Het kan betekenen, dat je tegen de stroom moet inroeien. Je moet volhouden, niet bij de pakken neerzitten.
spannend
Het leven kan soms spannend zijn, als je je geroepen voelt. Je vindt het belangrijk om mee te werken aan een rechtvaardige wereld. Je kunt geen onrecht verdragen. Je wilt je inzetten voor goede levensomstandigheden voor de ander. Je voelt je daartoe geroepen en je hebt het gevoel jezelf te verloochenen, als je dat niet zou doen. Je hebt het gevoel weg te vluchten voor wat voor jou een levenstaak is, als je de handen niet uit de mouwen zou steken.
ik?
Waarom voel je je dan geroepen? Je kunt toch ook zeggen: "Laat de anderen maar eerst beginnen." Je kunt toch ook denken: "Na mij de zondvloed." Je kunt ook als levensdoel voor jezelf kiezen: "Ik moet het goed hebben, hier en nu, want ik leef maar één keer! Ik mag daarom niets missen van genot en vertier." En toch voel je, dat je daarmee je levenstaak ontloopt. Dat je wegvlucht in je eigen, kleine wereld. Je opsluit, afsluit.
voor mensen
Je voelt je geroepen. Waarom? Door wie?..... als God eens mensen roept: jongens en meisjes, mannen en vrouwen. Waartoe? De taken kunnen heel verschillend zijn, maar nooit om egoïstisch je eigen leventje te leiden. Roeping betekent steeds om iets voor de ander te betekenen, voor de Ander. Voor God.
Als God eens mensen roept..., mij roept om op een of andere manier iets van God in de wereld zichtbaar te maken. Allereerst in de opdracht van de trouwe, zichzelf gevende liefde als goed mens. Zo zijn de meeste mensen tot het huwelijk geroepen. Zij geven elkaar het jawoord van de trouwe liefde en proberen dat waar te maken in deze steeds veranderende wereld. Zij bieden een sfeer van liefde, waarin kinderen tot harmonische mensen kunnen uitgroeien. Verder zijn zij geroepen om op de werkplek christelijke waarden te beleven. Daartoe roept God.
voor God
Behalve tot deze taak roept God mensen om 'van Hem' te zijn. Deze mensen voelen ook, ervaren ook, dat zij 'van Hem' zijn en dat zij geroepen zijn om instrument in Zijn hand te zijn en voort te zetten, wat Jezus begonnen is: hemel en aarde met elkaar verbinden: in hun levenswijze, in hun aandacht voor mensen, in hun spreken over God, in het vieren van de heilige tekenen van Gods aanwezigheid in ons midden. Zij willen over Gods liefde spreken, deze liefde beleven. Zij voelen een heilig 'moeten'. Zij kunnen niet anders, want hoe zal een wereld er uit zien, waar niet meer gesproken wordt over God en Zijn liefde voor de mensen. Gods zorgende, herderlijke liefde vraagt om uitvoering.
roeping
Mensen voelen, hoe God hen roept. Soms duidelijk, soms zwak, soms helder, soms twijfelend. Maar toch: het laat hen niet los. Soms is dat roepingsbesef als een klein plantje, dat direct opschiet, uitgroeit. Soms gaat het plantje helaas dood. Sterft af. De omgeving is te koud. Er is geen sfeer.
Onze moderne maatschappij is vaak te kil voor de uitgroei van dat tere plantje van de roeping. De winterkou heeft de bloesem van de roeping al in de knop ver-ijst. De samenleving stimuleert niet altijd, dat jonge mensen de vraag naar God stellen met de consequenties voor hun eigen leven. Daardoor is er op dit moment een gebrek aan priesters ontstaan. Op roepingenzondag 21 april wordt onze aandacht gevraagd voor een van de mooiste dingen die mogelijk zijn: Als God eens mensen roept....mij roept, mijn kind roept. Hoe reageren wij? God mag niet tevergeefs roepen.
Vaals heeft meer dan 40 jaar een eigen priester gehad. Maar nu wordt merkbaar dat er priesternood is. Daarom moeten we bidden om roepingen tot het priesterschap. Ook uit Vaals zelf.
Dr. Hub Schnackers, em.