traditie
Op zondag 9 juni trok traditiegetrouw de processie uit in Vaals. Ofschoon ik niet zelf het heilig Sacrament kon dragen, ben ik zeer onder de indruk van deze geloofsuiting, die ook met veel; folklore gepaard gaat. Maar dat is niet erg, want een mens gelooft niet alleen met zijn hoofd en verstand, maar vooral met zijn hart en zijn gevoel. Bij een processie horen daarom de processiemarsen van de harmonie, het tromgeroffel van de drumband, het sonore gezang van het koor en tenslotte zijn er ook de communicantjes, die met hun belletjes op de aanwezigheid van het H. Sacrament opmerkzaam maakten. Die belletjes waren lieflijk. Daarentegen bij de zegen weerklonk er schutterijgeknal, als een vervanging van feestelijk vuurwerk. Dat was even schrikken.
zegen
De processie trok vanuit de kerk door de straten langs de vele huizen. O.L.Heer zoekt de mensen op, zoals Hij eens gereed stond voor de mensen om hen Zijn zegen te schenken. Van zichzelf zegt Jezus: “Ik ben niet gekomen om te oordelen, maar om te redden’ en om deze mensen nabij te zijn met hun levensvragen en mogelijk ook verdriet, want elk huisje heeft zijn kruisje. Op de aanwezigheid van de processie werd gereageerd door veel vlagvertoon. Velen sloten zich vervolgens aan bij onze stoet. Zo werd de processie steeds langer. Bij het eerste rustaltaar werd daarom gebeden voor de intenties van de mensen in de huizen die we hadden gepasseerd. Ook passeerden we hoge flatgebouwen. Mensen opeengepakt. De kerkelijkheid zal er waarschijnlijk niet hoog zijn, maar ook deze bewoners gaan O.L.Heer ter harte. Ook al wonen ze dicht op elkaar, de vereenzaming is er vaak niet minder. Aan deze mensen gaat God niet voorbij. Hij neemt hun intenties met zich mee.
Via een parkachtig gebied bereikten we het verzorgingshuis Langendael, waar het tweede rustaltaar stond opgesteld. Ook hier werd voor de bewoners gebeden. Ze hebben hun levensavond bereikt. Velen kijken in dankbaarheid terug op hun leven. Maar er is ook vereenzaming, omdat kinderen hun ouders niet meer bezoeken. Ook hun leed neemt de Heer mee.
Vanuit Langendael kwamen we aan bij het gemeentehuis. Ook daar was een rustaltaar opgesteld. Men spreekt tegenwoordig wel van de scheiding van kerk en staat, maar kerk en staat hebben dezelfde mensen te dienen. Het is dus dienstiger zich niet tegen elkaar af te zetten maar samen te werken. De kerk wil bidden om wijsheid voor de bestuurders in deze tijd van individualisering, waarin ieder leeft voor zichzelf en zijn eigen voordeel najaagt.
Tenslotte kwam de processie, twee uur later aan in de fraaie parochiekerk H. Paulus, waar de slotzegen werd gegeven voor heel de parochie. Ook werden allen gedankt die met de processie waren meegegaan.
vrolijk
Op de processie volgde een vrolijk “Gartenfest”. Er was wel geen Garten, maar Fest was er wel. Na afloop van de processie ging niet iedereen zijns weegs, maar er was ruimte voor ontmoeting en feest. Dit is niet zomaar toevallig. Het is eigenlijk vorm geven aan een heel oude traditie. Na de processie volgde in oude tijden de kermis of een jaarmarkt. Nu deze twee-eenheid niet meer bestaat is er door het kerkbestuur een vervolg aan gegeven, dat zeer waardevol is. Het bijeenbrengen van mensen, kerkelijk of niet-meer-zo-kerkelijk, hoort bij de taken van een parochie. Alles in de schaduw van de kerktoren. Het is heel katholiek.
dank
Dank aan alle mensen die met de processie zijn meegelopen. Of hand en spandiensten hebben verleend bij het Gartenfest bij het opzetten van buffet en tafels of broodjes hebben gesmeerd.
Niemand uitgezonderd: dank.
Dr. Hub Schnackers, em.