wisselvallig
Ofschoon wij deze week mooie dagen mogen beleven, voelen we toch, hoe de herfst doorzet. Het weer wordt meestal omschreven als wisselvallig. Van alles wat: Gure wind, slagregens, kil en koud. De bomen laten hun bladerdek vallen. Maar gelukkig is er ook mooi najaarsweer. Iedereen zegt het tegen iedereen bij slager en bakker en super of waar men elkaar tegenkomt: 'Het is herfst.'
grijs
Bij het woord 'herfst' hebben wij meestal niet de aangenaamste gedachten. Ik vind de herfst niet het prettigste jaargetijde. De dagen zijn merkbaar korter geworden, zeker wanneer de wintertijd begonnen is. De duisternis valt eerder in en het nachtelijke donker schuift naar voren. Herfstmist en -dauw kan verder onze wereld klein maken. Wij voelen ons opgesloten in een op aarde neergedaalde wolk. De dagen worden grijs, kleurloos, levenloos. Wij moeten onze woningen weer verwarmen om de kilte buiten te houden. Maar vooral zien wij om ons heen de neergang van de natuur. Even laat de natuur zich zien in een bonte kleurenpracht van herfsttinten, maar met het opsteken van de wind en door de koude van de nacht laten de bomen nu hun bladeren vallen en steken er steeds meer zwarte takken af tegen de grijze hemel.
nieuw
In deze dagen van herfst die ons doet denken aan aftakeling en neergang, kent de kerk twee bijzondere dagen: Allerheiligen en Allerzielen. De kerk maakt van de symbolen van de natuur gebruik om ons bewust te maken van onze eindigheid. Alle nieuwe leven sterft na een bloeiperiode weer af. Bij de mens is dat niet anders. Dat moet de mens zich bewust zijn. Wij kennen bovendien het regelmatige afscheid van mensen uit ons midden, uit onze familie of kennissenkring. Dat maakt ons nadenkend. Ook zijn er mensen in ons midden, die duidelijk elke dag meer aanvoelen, dat hun leven zich in de herfst bevindt: de tijd van neergang en van het te verwachten sterven. Hoe beleven wij deze neergang? Hoe beleven wij afscheid en dood van dierbaren? Hoe gaan wij om met de gedachte, dat ook ons leven eens ten einde zal lopen en wij eens zullen sterven? Hoe kijken we dan op ons eigen leven terug? Hebben we iets mogen betekenen voor het geluk van mensen om ons heen?
hoop
De christelijke boodschap is niet herkenbaar aan neerslachtigheid, maar juist aan hoop en vertrouwen. Wij zouden neerslachtig worden, indien wij enkel zouden kijken naar de doodse boomtakken die zwart tegen de hemel afsteken. Het lijkt afgelopen te zijn met de natuur. Maar wie een tak goed bekijkt, kan zien, dat er al de aanzetten van de nieuwe knoppen aanwezig zijn. Het nieuwe leven dient zich al aan. Onweerstaanbaar ondanks alle winterkoude. Zoals de knoppen aan de tak naar de lente verwijzen, zo verwijzen Allerheilige en Allerzielen naar Pasen, het feest van de overwinning van het leven op de dood. Het leven wordt vernieuwd.
hemel
Ieder mens is verwekt en het nieuwe menselijke leven groeit in de moederschoot. Maar het verblijf op die veilige plek is maar van beperkte duur. Het nieuwe leven maakt zich los van de moeder en wordt zelfstandig. Maar aan dit menselijke leven is ook maar een mensenleven tijd gegeven. Het lijkt op afsterven, maar het is weer een nieuwe geboorte. De menselijke ziel maakt zich los van het lichaam om weer een nieuw leven bij God te mogen beginnen en opgenomen te worden in zijn eeuwig Vaderhuis. Daar zal geen pijn en verdriet meer zijn. Daar is alles nieuw. Daar is alleen liefde zonder voorbehoud. Zonder 'voor wat hoort wat'. Hoe pijnlijk het verlies ook mag zijn geweest, onze dierbare zijn thuis gekomen en ook ons wacht eens deze thuiskomst. Maar dat moeten wij dan wel willen, want God dwingt nooit.
Dr.Hub Schnackers, em.