stichtelijk
Het is alweer een tijdje geleden, dat ik een column las, waarvan ik u de opening niet wil onthouden. Het gaat over een van de vele kerstvieringen, zoals deze voorafgaande aan kerstmis overal worden gehouden in instellingen, scholen, verenigingen en bedrijven. Voordat de kerstpakketten worden uitgedeeld, is het dan gebruikelijk om eerst een stichtende gedachte of een kerstverhaal voor te lezen.
column
De column begint als volgt: “Door de telefoon klinkt een vlotte vrouwenstem: "Kunt u me aan een leuk kerstverhaal helpen?" De pastoor aan wie de vraag gesteld wordt, veinst even een diep nadenken: "Ja, misschien heb ik wel iets." "Waar gaat het over?" klinkt het aan de andere kant opgelucht. "Over een jong stel, een jonge man en vrouw… Vluchtelingen eigenlijk. De jonge vrouw is in verwachting... Het kind kan elk ogenblik geboren worden…" "Leuk, dat spreekt de bewoners vast aan", schalt het door de lijn. “En verder?” De pastoor: "De bevalling vindt plaats in een afgelegen bouwval in het veld, zonder hulp erbij"… ”Wat romantisch, hoe verzinnen de bedenkers het," klinkt het weer… "De enige kraamvisite bestaat uit andere zwervers die toevallig in de buurt zijn," licht de pastoor toe... "Hoe loopt het af?" Haar stem begint wat ongeduldig te worden, want "Het mag ook weer niet te lang duren, want daarna is er warme chocomel en er komt nog een kinderkoortje leuke kerstliedjes zingen en ook spelen ze op hun blokfluitjes”… "Nee, dat was het eigenlijk wel," verklaart de pastoor… “En de clou? De oude mensen moeten toch geboeid blijven!” klinkt het zenuwachtig… De pastoor: "Jammer, er zit eigenlijk geen clou in. Nou ja, de clou is, dat het kindje een kindje van God is en dat het als twee druppels water op God lijkt..." Teleurgesteld aan de andere kant van de lijn : "Nou nee, dat is toch niet wat ik zoek. Daar kan ik niets mee... Hebt u niets anders, dat meer sfeer schept, kerstsfeer, iets met sneeuw misschien?" De pastoor: “Nee, vanavond heb ik niets anders, geen ander verhaal, geen sneeuw, wel iets goddelijks...." “Dan ga ik nog eens verder zoeken,” waarna er een ‘tuut tuut’ uit de telefoonhoorn volgt.”
uitvergroot
Dit was het begin van een column. Nu is het eigen aan columns, dat zij een boodschap uitvergroten. Columns overdrijven eigenlijk altijd een beetje, maar juist daardoor willen ze hun lezers aan het denken zetten. De boodschap mag voor iedereen duidelijk zijn: “Dringt wel werkelijk tot ons door welk bijzonder feest wij met kerstmis vieren? Is Kerstmisvoor voor ons echt het feest van Gods menswording? Of verliezen wij ons in uiterlijkheden, zoals steeds meer lichtjes aan huizen en straten, terwijl steeds minder kribbetjes worden opgezet?”
Bij diverse enquêtes onder de Nederlandse bevolking is gebleken, dat de aanleiding tot het kerstfeest steeds minder bekend is. Kerstmis is ‘Kerst” geworden, voor velen een feest van enkel sfeer. Hoogtepunt is niet de viering in de kerk, maar de maaltijd thuis. Helaas moeten zoveel mensen toch alleen hun maaltijd tot zich nemen. De aandacht is verschoven. Bovendien heeft de commercie zich van het feest meester gemaakt. Zoveel mogelijk producten worden daarom met het woordje ‘kerst…’ aangeboden: kerstbrood, kerstkransen, kerstrozen, kerstservetten, kerstkalkoen, kerstborrel, enz. Hoe minder de gelovige vreugde de aanleiding tot het feest is, hoe overdadiger de uiterlijkheden. “Zalig Kerstmis” is hoogstens nog een “vrolijk kerstfeest”. Of men laat het algemeen bij “prettige feestdagen”. Kinderen kennen nauwelijks nog kerstliedjes. Hoogstens nog: “Jingle Bells…..”.
wellecome
Toch zingen wij onze kerstliederen, waaronder ook “Nu zijt wellekome, Jezu, lieve Heer”. Maar zal het kerstkind zich in onze veruiterlijkte feestvreugde echt welkom voelen? Daarom zal het kerstkind ons met plechtige woorden weer uitnodigen om naar de kerststal te komen. Het wil ons zeggen: “U syt wellecome, lieve mensen van deze moderne tijd. Kom samen met de herders naar de stal…” Want hoe primitief de herders ook zijn, ze zijn oprecht blij, als zij Maria, Jozef en het kind zien. Ze begrijpen: ‘Hier is een wonder gebeurd.’ De snaren van hun eenvoudige zielen beginnen te trillen en ze beginnen op hun herdersfluitjes te spelen. Terwijl de omstandigheden in de stal miserabel zijn, begrijpen deze herders: “God is in ons midden geboren.” En dankbaar zingen zij voor het kind: “U syt wellecome”. En wij allemaal kunnen met de herders instemmen en het kerstkind toezingen: ‘U syt wellecome, Jesu, lieve Heer.’
Dr. Hub Schnackers, em.
VAN HARTE WELKOM BIJ ONZE PAROCHIËLE VIERINGEN EN ACTIVITEITEN!
BEZOEK VOOR INFORMATIE ONZE WEBSITE: